Recensie: Onder de groene hemel

Vraag Annemieke wie zij de beste Nederlandse artiest vindt, en ze hoeft er geen moment over na te denken: Boudewijn de Groot natuurlijk! In november 2013 zijn we samen naar zijn concert geweest en eerlijk is eerlijk: Het was leuk, maar ik zie liever een musical.
En mijn gebeden zijn verhoord! ;-) Op 29 januari ging 'Onder de groene hemel' in première - een zogenaamde jukeboxmusical gebaseerd op muziek van Boudewijn de Groot en Lennart Nijgh.

En zo geschiedde: Afgelopen Valentijnsdag (de verjaardag van Annemieke) zaten we in het Nieuwe Luxor.

Ik had op tijd geboekt dus we hadden goede plaatsen in het midden van rij 5. Ik had van tevoren expres niet teveel opgezocht over deze musical, klaar om me te laten verrassen!

Dat ik geen Joop van den Ende-achtige musical hoefde te verwachten wist ik al van tevoren, dus ik hield rekening met weinig decor. En wat kun je eigenlijk véél met weinig! Een paar doeken, blokken en bedden werden steeds weer tot iets anders omgetoverd tot je niet meer doorhad dat het bankje eigenlijk gewoon een bed met een plank was. Erg sterk gedaan, met een minimale hoeveelheid spullen toch een geloofwaardig decor creëren!

Wanneer je van de muziek van Boudewijn de Groot houdt, mag je deze musical zeker niet missen. Bijna al zijn hits zijn erin verwerkt (al miste ik wel 'Tante Julia'...), hetzij in een "mashup" of een aangepaste/verkorte versie. De meerstemmigheid is een groot pluspunt! Erg goed gedaan van deze cast, die eigenlijk niet eens uit zoveel mensen bestaat. Terwijl de harmonieën loepzuiver waren, liet de mannelijke hoofdrolspeler Thomas Cammaert af en toe wat steken (lees: noten) vallen. Dat was jammer maar paste wel bij zijn rol.
Het rauwe randje wat Boudewijn in zijn stem heeft, ontbreekt wel in deze poeslieve musicalversie van zijn muziek. Vooral de nummers die door de vrouwen worden gezongen zijn erg zoetjes.

Dit is geen musical waar je heen moet gaan omdat het zo'n sterk verhaal heeft. Zoals bij de meeste jukeboxmusicals, draait het voornamelijk om de muziek en is het verhaal er een beetje omheen verzonnen. Dat merkte je wel, wanneer je de musical te serieus neemt zal het je tegenvallen.
Vooral in de eerste akte hadden we af en toe het gevoel dat er her en der een liedje in de musical was gegooid omdát het lied in de musical voor moest komen. Of het goed in het verhaal paste op dat moment deed er weinig toe.
Voor de tweede akte was hier wel beduidend goed over nagedacht, met als absoluut hoogtepunt 'Verdronken Vlinder.' Wat een prachtige context waar ik zelf nog nooit over had nagedacht! Ik zal niet teveel verklappen, maar ik zat voor het eerst - en voor het laatst - bij deze musical met tranen in mijn ogen.

Al met al: Wanneer je houdt van de muziek van Boudewijn de Groot dan is het zeker leuk om deze musical te bezoeken. En ook al ken je niet heel zijn repertoire; zodra je in de zaal zit herken je er toch meer dan je denkt!
Het is geen musical waarvan ik denk: Die wil ik nóg een keer zien! Maar ik vind het leuk om hem toe te kunnen voegen aan mijn lijstje met bezochte musicals.